Ντίνα Γρηγοριάδου

Η αγάπη για τους μαθητές είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί αν δεν έχεις και την κατάλληλη υποστήριξη.

Τον Ιούνιο του 1997, πέρασα πρώτη φορά το κατώφλι των Φροντιστηρίων Βακάλη για να αφήσω το βιογραφικό μου σημείωμα. Τρεις συνεντεύξεις, με τελική αυτή με τον κύριο Νίκο Βακάλη, καθόρισαν την πρόσληψή μου ως καθηγήτρια πολιτικής οικονομίας στην «δοκιμαστική» περίοδο του καλοκαιριού με τους μαθητές της ομογένειας. Θετικές οι εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή για το κλίμα, την οργάνωση και την συναδελφικότητα. Οι χαρές από τις επιτυχίες των μαθητών πολλές και η υπερηφάνεια από την επαγγελματική τους σταδιοδρομία σου προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Αξίζει να σημειώσω χαρακτηριστικά την επικοινωνία μιας μαθήτριάς μας μετά από 12χρόνια (μαθήτρια του 1998), για να με ευχαριστήσει που την κατεύθυνα στο οικονομικό πανεπιστήμιο Αθηνών και τώρα έχει πάρει πλήρη υποτροφία στο Harvard. Η αγάπη για τους μαθητές είναι απαραίτητη για να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα, αλλά δεν αρκεί αν δεν έχεις και την κατάλληλη υποστήριξη από το εργασιακό περιβάλλον, έμμεσα και άμεσα. Σε πρόσφατη συζήτηση με συνάδελφο, ειπώθηκε ότι ήρθα μικρή κοπελίτσα στα Φροντιστήρια Βακάλη και να που σαραντάρισα μέσα σε αυτά! Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσες φορές διάβηκα το κατώφλι της Μητροπόλεως 17.  Αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.