Γιώργος Ευθυμιάδης

Εμείς είμαστε εδώ, για να τους δείξουμε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν για να τα καταφέρουν.

Στη ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχουν κάποιες στιγμές που τη στιγματίζουν έντονα, κάποιες εικόνες που γίνονται εμμονές, κάποια όνειρα που προσπαθούν να γίνουν πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν και εγώ, θυμάμαι στα πρώτα χρόνια της ζωής μου να αναρωτιέμαι γιατί και πώς δημιουργούνται όλα αυτά τα «ωραία» που υπάρχουν γύρω μου, από τί είναι φτιαγμένο το σώμα μου, τα παιχνίδια μου, ο κόσμος όλος. Στους πρώτους καφέδες προσπαθούσα να υπολογίσω πόση είναι η μεγαλύτερη ποσότητα ζάχαρης που μπορώ να διαλύσω σε ένα ποτήρι καφέ. Τί θα συμβεί αν αναμείξω δύο μπουκάλια με διαφορετικά υλικά, τί είναι αυτό που πίνω και ξαφνικά γίνομαι καλά όταν είμαι άρρωστος. Και κάπου εκεί στο γυμνάσιο, άκουσα τη λέξη Χημεία. Οι ερωτήσεις μου δειλά-δειλά άρχισαν να έχουν απαντήσεις. Οι απαντήσεις αυτές, μαζί με μια εσωτερική περιέργεια για να ανακαλύψω το τί και το πώς, με οδήγησαν στο τμήμα Χημείας του Α.Π.Θ. Αποδείχτηκε ευχάριστη επιλογή.

Τελειώνοντας τη σχολή δοκίμασα όλα αυτά που εγώ είχα βιώσει να τα μεταφέρω, έτσι ώστε το μάθημα πλέον της Χημείας να γίνει για τους μαθητές μου, από την αρχή, ένα συναρπαστικό ταξίδι σε έναν κόσμο που πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε, αλλά δεν τον βλέπουμε. Ξεκίνησα λοιπόν αυτό, που από παιδί είχα στο μυαλό μου, να το κάνω δουλειά. Έχοντας συμμάχους ανθρώπους που από νωρίς με εμπιστεύτηκαν, ξεκίνησα να διδάσκω Χημεία. Η αγάπη των μαθητών μου όλα αυτά τα χρόνια, ο τρόπος με τον οποίο αποδέχονται το μάθημα και οι πάρα πολλές φορές διαπίστωσή τους ότι «τώρα αγάπησαν τη Χημεία» είναι αυτό που με κάνει να βρίσκομαι ακόμα στις αίθουσες διδασκαλίας. Το πρώτο πράγμα που λέω στους μαθητές μου είναι να θέσουν ένα «στόχο» και στη συνέχεια με δουλειά και επιμονή να προσπαθήσουν να τον πετύχουν. Εμείς είμαστε εδώ, για να τους δείξουμε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν για να τα καταφέρουν.