Ιωάννα Καλαϊτζίδου

Το δέσιμο με τους μαθητές μου και η αγάπη για το αντικείμενό μου καθιστούν την επαγγελματική μου απόφαση από τις πιο σωστές.

«Θέλω να γραφτώ στο Βακάλη» ανακοίνωσα ορθά κοφτά μία ωραία πρωία στη μητέρα μου 19 χρόνια πριν. «Μα…. δεν είναι μακριά;» ρώτησε απορημένη εκείνη. Το δικό μου βέβαια πέρασε και …κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα! Όταν το 2003 γράφτηκα στα Φροντιστήρια Βακάλη ως μαθήτρια προκειμένου να επιτύχω στις πανελλαδικές εξετάσεις και να μπω στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, δεν φαντάστηκα πως οι δεσμοί μου με το χώρο θα διατηρούνταν και στα χρόνια που θα ακολουθούσαν και ακόμη περισσότερο, θα εξελισσόταν σε σχέση συνεργασίας. Από την πρώτη κιόλας χρονιά, η δουλειά που είδα να γίνεται, καθώς και το κλίμα με συμμαθητές και καθηγητές αποτέλεσαν την καλύτερη επιβεβαίωση για την τότε επιλογή μου. 

Και, ασφαλώς, οι φιλόλογοι που μου έκαναν μάθημα λειτούργησαν για μένα ως πρότυπα και έβαλαν και αυτοί ίσως ένα ...λιθαράκι στην μετέπειτα πορεία μου στο χώρο της εκπαίδευσης. Παράλληλα, με τις σπουδές μου στην Ελληνική Φιλολογία, εργάστηκα στα Φροντιστήρια Βακάλη παρέχοντας γραμματειακή υποστήριξη. Αυτό ήταν για μένα μία ευτυχής συγκυρία, καθώς μου έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψω σε ένα χώρο σχετικό με το αντικείμενό μου και να αποκομίσω πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον. Σήμερα, 19 χρόνια μετά, εξακολουθώ να εργάζομαι στα Φροντιστήρια Βακάλη. Η οικειότητα και το δέσιμο που νιώθω, όπως είναι φυσικό, μετά από τόσα χρόνια στον εν λόγω εργασιακό χώρο, αλλά και οι σχέσεις ζωής που αναπτύχθηκαν με κάποιους από εκείνους που, πίσω στο παρελθόν, είχαν αναλάβει να με διδάξουν, καθιστούν την τότε πεισματική μου απόφαση από τις πιο σωστές.