Φράσεις στα Αρχαία Ελληνικά & η χρήση τους

ΣΩΣΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

Εξ απαλών ονύχων
από τη βρεφική ηλικία ή την πρώιμη ηλικία· η έκφραση χρησιμοποιείται για να δηλωθεί κάποια εκ γενετής ή πρώιμη, θετική ή αρνητική, ιδιότητα ενός προσώπου. Γράφουμε και λέμε:
υπήρξε πλούσιος εξ απαλών ονύχων· η δεσποινίς Καίτη είχε την τύχη να μάθει γαλλικά και πιάνο εξ απαλών ονύχων.
Εξ όνυχος τον λέοντα
από το νύχι καταλαβαίνει κάποιος το λιοντάρι. Ή έκφραση χρησιμοποιείται για τη διάγνωση του συνόλου από μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια. Γράφουμε και λέμε:
κάποτε και μόνον ο τόνος της φωνής προδίδει τον χαρακτήρα του ανθρώπου - εξ όνυχος τον λέοντα.
Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση (-σιν)
= η έκφραση προέρχεται από την Παλαιά Διαθήκη, (αναφέρεται στην πανομοιότυπη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό), και κακοποιείται συνήθως ποικιλοτρόπως:
ή εναλλάσσεται η ψίλωση και η δάσυνση των δύο ουσιαστικών (καθ' εικόνα και κατ' ομοίωση)· ή προστίθεται -ν- στην τριτόκλιτη αιτιατική εικόνα.
Μέτρον άριστον
το παν, που συνήθως προτάσσεται, περιττεύει και πάντως δεν ανήκει στην πρωτότυπη γνωμική πρόταση.
Παραπέμπω στις ελληνικές καλλένδες
αυτή είναι η σωστή διατύπωση της παροιμιακής έκφρασης, η οποία σημαίνει: αναβάλλω μια απόφαση σε αόριστο και ανύπαρκτο χρόνο (ελληνικές καλλένδες δεν υπάρχουν· υπάρχουν μόνον ρωμαϊκές καλλένδες.