Η έκλειψη Ηλίου του 1919
Η έκλειψη του Ήλιου είναι πάντα ένα ενδιαφέρον φαινόμενο, μπορεί δε να γίνει φαντασμαγορικό, ειδικά όταν μιλάμε για ολική έκλειψη. Το 1919 συνέβη μια έκλειψη Ηλίου που σημάδεψε την ιστορία της σύγχρονης επιστήμης. Στην ουσία επιβεβαίωσε την ισχύ της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, αλλά και τις προγενέστερες υποθέσεις του τεράστιου Νεύτωνα.
Γράφει ο Γιώργος Γραμματικάκης: Η ολική έκλειψη Ηλίου του 1919 αποτελούσε μια μοναδική ευκαιρία για τη δοκιμή της θεωρίας. Δεν αρκούσε όμως αυτό: έπρεπε να υπάρχει και ο κατάλληλος άνθρωπος, προικισμένος με τόλμη επιστημονική και οργανωτικές αρετές, για την επιτυχία του εγχειρήματος. Τύχη λοιπόν αγαθή, ο άνθρωπος αυτός υπήρχε. Ηταν ο Αρθουρ Εντιγκτον, αυθεντία ήδη στην αστροφυσική, καθηγητής στο φημισμένο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και υπέρμαχος -από τους λίγους εκείνη την εποχή- της θεωρίας του Αϊνστάιν. «Είναι αλήθεια», θα ρωτηθεί κάποια στιγμή, «ότι μόνον τρεις άνθρωποι στον κόσμο κατανοούν τη γενική θεωρία της σχετικότητας;» «Ποιος είναι ο τρίτος;», θα απαντήσει με απάθεια εκείνος -επιφυλάσσοντας το ιερό αυτό δικαίωμα μόνο στον εαυτό του και στον Αϊνστάιν.
"Αν η έκλειψη Ηλίου δεν επιβεβαιώσει τη θεωρία μου, τότε θα λυπηθώ τον καλό Θεό. Η θεωρία είναι σωστή".
Αλβέρτος Αϊνστάιν, 1919
Περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο: